...تا پروانه شدن

وقتی آدمی حرکتی ندارد، مجبور است خودش را با شکل های مختلف زندگی فریب دهد؛

تا خیال کند که حرکتی دارد.

(عین.صاد)

وقتى ظرف تو مى ‏افتد و مى ‏شكند،

يك وقت مى ‏گويى: ديدى شكست؟!

يا اينكه مى ‏گويى: ديدى! شكستنى بود؟

اين نگاه دوم است كه تو را به رحمت حق گره مى‏ زند و مست و مدهوشت مى ‏كند. با اين نگاه و درك مستمر از عنايت‏ هاى حق ديگر مگر تو مى ‏توانى ضعف اعصاب بگيرى؟!

(عین.صاد)

به انسان بودنت بیندیش!

خودت را با دیگر موجودات این دنیا مقایسه کن!

این همه استعداد!

این همه توانایی!

این خواسته های نامتناهی!

این افکار بزرگ!

این وجود نامحدود؛

                   بعید است فقط برای این دنیای محدود ساخته شده باشد.

بی شک؛ در دور دست ها، خبر هایی است…

تو نباید در هیچ چیز این دنیا توقف کنی.

نباید اجازه دهی چیزی تو را متوقف یا حرکت ات را آهسته کند.

رنج های این دنیا می دانی چیست؟

یعنی؛

دل نبد! 

         رد شو!

                     حرکت کن….

بانو گاهی حسن(ع) و حسین(ع) کوچک اش را به مسجد می فرستاد و می گفت:«پای منبر رسول الله بنشینید و خوب گوش کنید تا برای من هم  بازگو کنید»

وقتی فرزندت رو به کلاس می فرستی بگو خوب گوش کن تا برای من هم توضیح دهی!

این کار «تمرکز» و «گیرایی» و «اعتماد بنفس» کودک ات رو بالا می بره.

در ضمن آدم اگه چیزی رو به کس دیگری توضیح بده در ذهن خودش هم تثبیت می شه

بانو  وقتی برای ایراد خطبه کوبنده «فدکیه» به مسجد می رفت، زینب(س) را هم  همراه خود برد.

او باید قدرت و ابهت یک زن را از مادر می آموخت.

دخترت رو برای روزهای پرتلاطم زندگی آماده کن.

رویایی و تخیلی فکر نکن!

واقع بین باش!

اینجا بهشت نیست که همیشه همه چی خوب باشه.

اینجا دنیاست.

دنیایی که خدا گفته «رنج» جزء لاینفک اون هست.

لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنْسانَ فی‏ کَبَدٍ

…و انسان در رنج آفریده شده!

اما این همه ماجرا نیست

 اِنّ مَعَ العُسْرِ یسْراً

در پی هر سختی آسانی است