موضوع: "در انتظار موعود"
مرا ببخش که زنده ام بی تو!
«ابولهب» و همسرش قرن هاست که مرده اند و استخوان پوسانده اند.
اما ما باید همچنان سوره «تبت» را بخوانیم!
چون هنوز هم خداجویانی هستند که پیامبرگونه جانانه برای تبلیغ و گسترش اسلام تلاش می کنند و
هنوز هم ابولهب هایی هستند که از هر روشی برای توقف این جریان اسلام گرایی استفاده می کنند.
«تَبَّتْ یَدَا أَبِی لَهَبٍ وَتَبَّ»
خسران و ناامیدی و هلاکت همیشه با ابولهب هاست!
خوشا صبحی که او آید، نشیند بر سر بالین
تو چشم از خواب بگشایی؛ ببینی شاه شاهانی…
تمام حجم نابودی «انسانیت» در سرم جمع شده بود.
سرم رو به انفجار می رفت.
«جنگ های پی در پی»
«دست و پا زدن آدم ها در تعفن فساد و ابتذال»
«خلاصه شدن اهداف بشریت در مستی و خوشی های سطحی»
«غربت و مهجوریت انسانهای بزرگ و قدرت گرفتن آدمیان پست و حقیر»
«به بن بست رسیدن برنامه های تربیتی و سیاسی و اقتصادی بشر»
«علم و تلکنولوژی و فکرها در خدمت ظلم و حیوانیت»
و….
فریااااااد بی صدایم تمام دنیای درونم را ویران می کند.
فریااااااادم تمام عصرها و قرن ها و تاریخ را می پیماید و می رسد به در خانه «مظلومی مقتدر!»
.
.
- ما جهالت کردیم
اکنون در بن بست های جهانمان ؛ راهی جز «امام» نمی بینیم.
