کلید واژه: "انتظار"
مرا ببخش که زنده ام بی تو! بیشتر »
خوشا صبحی که او آید، نشیند بر سر بالین تو چشم از خواب بگشایی؛ ببینی شاه شاهانی… بیشتر »
تمام حجم نابودی «انسانیت» در سرم جمع شده بود. سرم رو به انفجار می رفت. «جنگ های پی در پی» «دست و پا زدن آدم ها در تعفن فساد و ابتذال» «خلاصه شدن اهداف بشریت در مستی و خوشی های سطحی» «غربت و مهجوریت انسانهای بزرگ و قدرت گرفتن آدمیان پست و حقیر» «به بن… بیشتر »
… علی را به زمینیان داده بود! علی؟! زمین؟! نه زمین شایسته علی بود و نه علی زمینی. علی آسمانی بود و بس. فقط و فقط بخاط من و تو بود که علی زمین را تحمل می کرد. وما…قدر ندانستیم…خانه نشین….استخوان در… بیشتر »
